Powstanie miasta jest związane z działalnością angielskiego przywódcy politycznego Johna Winthropa, który w 1630 r. dotarł na te tereny wraz z wyprawą 900 osadników. Założyli oni osadę o nazwie Boston, która zaczęła się bardzo szybko rozwijać, a w 1632 r. została stolicą kolonii Massachusetts. W latach 1643-84 Boston pełnił funkcje naukowe i oświatowe, powstały pierwsze szkoły i biblioteki. Nadmorskie położenie sprawiło, że miasto stało się ważnym ośrodkiem międzynarodowego handlu kolonialnego. W XVIII w. było centrum oporu przeciwko Anglii i kolebką ruchu niepodległościowego. Wynikało to z dynamicznego rozwoju terytorialnego i gospodarczego kolonii, któremu towarzyszyło kształtowanie się poczucia własnej siły i odrębności. Polityka Anglii hamowała rozwój amerykańskiego przemysłu, handlu i żeglugi. Pierwsze starcie miejscowej ludności z wojskami Korony brytyjskiej ochraniającymi urząd celny miało miejsce 5 HI 1770 r. (tzw. masakra bostońska). Arbitralne ustalenie cen na artykuły produkowane przez kolonistów, zakaz przywozu towarów amerykańskich na statkach nie należących do Wielkiej Brytanii i przede wszystkim wysokie cła na herbatę były przyczynami wybuchu wojny o niepodległość. Jej zarzewiem stało się zatopienie przez Amerykanów w porcie bostońskim 16 XII 1773 r. transportu herbaty przywiezionej na statkach Towarzystwa Wschodnioindyjskiego, na znak protestu przeciw cłom nałożonym przez Wielką Brytanię (tzw. bostońska herbatka). Spowodowało to represje ze strony władz metropolii, które stały się bezpośrednią przyczyną wybuchu w 1775 r. amerykańskiej wojny o niepodległość. Do 1775 r. Boston był głównym portem i największym miastem Nowej Anglii. Obecnie, mimo odwrócenia się od morza, metropolia również tętni życiem. Tempo rozwoju nadaje głównie przemysł, przede wszystkim maszynowy, stoczniowy, środków transportu, lekki i poligraficzny, coraz częściej wspomagany przez nowsze specjalności, szczególnie elektronikę. Razem z Nowym Jorkiem, Baltimore i Filadelfią Boston zapewnia obsługę importu i eksportu wielu towarów przewożonych drogą morską, a okręg przemysłowy, zwany Megalopolis, w którego skład wchodzi, rozciąga się wzdłuż wschodniego wybrzeża na długości około 1000 km. Boston to także ważny ośrodek finansowy kraju i miejsce przyciągające tysiące turystów rocznie. W Bostonie zachowało się wiele elementów architektury europejskiej. Mimo widocznej nowoczesności prawie cały obszar miasta cechuje niska zabudowa, znakomicie wkomponowana w pagórkowaty krajobraz. Ceglane domy mieszkalne z XVII-XIX w. oraz budowle administracji i użyteczności publicznej z XVII w. doskonale pasują do klimatu Bostonu i odróżniają go od innych amerykańskich metropolii. Gęstą zabudowę i nieregularną sieć ulic ma jedynie najstarsza część miasta, położona na półwyspie Boston. O historii i początkach kształtowania się państwowości amerykańskiej przypominają kręte, wijące się wokół centrum ulice z najważniejszymi budynkami.