Rejon Batawii, w którym położona jest Dżakarta, w przeszłości podlegał wpływom wielkich kultur azjatyckich: indyjskiej, chińskiej i muzułmańskiej. W pierwszych wiekach n.e. osiedlali się tu przybysze z Indii, wzbogacając kulturę miejscowych plemion. Począwszy od XV w. widoczne były wpływy arabskie. Miasto zostało założone na nizinie nadbrzeżnej, nad Morzem Jawajskim, na początku XVI w. jako Sunda Kalepa. W 1527 r. znalazło się pod kontrolą sułtanatu Bantam i wówczas zmieniono nazwę na Dżakarta, która pierwotnie wśród tubylców funkcjonowała jako Jacarta. W XVI w. w tym rejonie rozpoczęła się europejska ekspansja kolonialna, w wyniku której miasto na trzy stulecia stało się posiadłością kolonialną, głównie Holandii. W 1619 r. Holendrzy założyli tu twierdzę, którą nazwali Batawia (Batawus – Holender). Była to główna siedziba holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. W 1699 r. Dżakarta została znacznie zniszczona przez silne trzęsienie ziemi. W okresie napoleońskim Batawię zajęli Francuzi, następnie Brytyjczycy, w 1814 r. powróciła w ręce Holendrów. Do 1945 r. była stolicą Holenderskich Indii Wschodnich. Podczas II wojny światowej miasto znajdowało się pod okupacją wojsk japońskich, a w 1949 r. zostało stolicą niepodległej Indonezji.
Architektura Holenderska
Stara część Dżakarty, tzw. dolne miasto, została zbudowana na bagnistym obszarze nizinnym i na wzór miast holenderskich jest poprzecinana kanałami odwadniającymi. Obok niej powstały nowe dzielnice tworzące „górne miasto”. Cenniejsze budowle Starego Miasta mają wyraźnie holenderski charakter, a wśród nich wyróżnia się ratusz i pałac z XVIII w. Monumentalny Narodowy Pomnik upamiętnia wyzwolenie Indonezji spod władzy holenderskiej w 1945 r. Do najważniejszych obiektów turystycznych należy Muzeum Narodowe z bogatymi zbiorami sztuki z całej Azji Południowo-Wschodniej. Można tam obejrzeć m.in. kolekcje porcelany oraz zbiory rzeźby w drewnie i kamieniu. Jedną z potężniejszych budowli miasta jest nowoczesny meczet Istiglal.
Slumsy i metropolia
Dżakarta jest gwałtownie rosnącą metropolią. Liczba hoteli i centrów handlowych o wysokim standardzie wciąż się zwiększa. Miasto ma najlepszą bazę noclegową w kraju. Znajduje się tu m.in. Hotel Intercontinental Indonesia, dysponujący 666 pokojami przeznaczonymi dla turystów, którzy stąd rozpoczynają zwiedzanie tysięcy indonezyjskich wysp i wysepek. Oprócz bogatej dzielnicy handlowej Mangga Dua czy chińskiej Glodok, w której mieści się wiele sklepów i banków, w Dżakarcie jest też dużo osiedli biedoty. Nędzarze żyją w podmiejskich slumsach czy przydrożnych kampungach (osiedlach). Niektórzy trudnią się wyławianiem „zdobyczy” z bardzo zaśmieconych rzek-kanałów, inni kradną lub żebrzą.