Ponowne wykorzystanie opuszczonych budynków. Skutkiem procesu wyludniania się wsi jest pustoszenie zagród wiejskich. Ziemia bywa przejmowana przez sąsiadów, a budynki mieszkalne i gospodarcze pozostają puste. Jest to zwyczajne marnotrawstwo czyjegoś dorobku materialnego, ponieważ nie zamieszkane domy bardzo szybko ulegają dewastacji i rozpadowi. Takie widoki przygnębiają i źle wpływają na stan psychiczny obserwatora. Idea rozwoju usług turystycznych na wsi znacznie ograniczyła to niekorzystne zjawisko w wielu regionach Polski. Opuszczone zagrody są zagospodarowywane przez sąsiadów lub nowych nabywców właśnie z myślą o turystach.
Wyższa dbałość o estetykę otoczenia obejścia. Spacer czy przejażdżka przez niejedną wioskę rodzą mieszane uczucia i refleksje. Nie wszędzie przywiązuje się wagę do rzeczy cieszących oko, choć nie przynoszących bezpośrednich materialnych korzyści. Uporządkowanie podwórka nie wymaga przecież nakładów finansowych, jedynie są potrzebne dobra wola i czas. Koszty zakupu nasion kwiatów i krzewów ozdobnych również nie są znaczne. Ogród przydomowy i porządek w zagrodzie stanowią wizytówkę gospodarstwa, jednocześnie wywierają pierwsze wrażenie. Z bezpośrednich kontaktów z właścicielami gospodarstw agroturystycznych wiadomo, że turyści poszukujący kwatery agroturystycznej, a nie mający konkretnego adresu, w pierwszym rzędzie zwracali uwagę właśnie na otoczenie domu. Porządek w obejściu i oddzielenie części gospodarczej od wypoczynkowej są również niezbędne ze względu na bezpieczeństwo gości.
Wzrost świadomości ekologicznej i troska o ochronę środowiska. Stali mieszkańcy wsi nie zawsze dostrzegają piękno otaczającego krajobrazu i doceniają uroki życia w nieskażonym środowisku. Ponadto nie każdy człowiek musi być miłośnikiem natury. Jednakże walory przyrodnicze i krajobrazowe obszarów wiejskich są swoistym towarem, który może być sprzedany tylko wówczas, gdy jest zachowany w nienagannym stanie. Nierespektowa-nie wymogów ochrony środowiska i rozwój turystyki sprzeczny z ekorozwojem są przysłowiowym podcinaniem gałęzi. Popularyzacja edukacji ekologicznej wśród turystów, także konieczna z wyżej wymienionych względów, nie przyniesie efektów, jeśli kwaterodawcy sami nie dadzą stosownego przykładu. W skali pojedynczego gospodarstwa agroturystycznego wszelkie działania mające na celu ochronę środowiska mogą stanowić jego wizytówkę ekologiczną, a ich eksponowanie powinno spełniać funkcje edukacyjne dla turystów. Możliwości w tym zakresie są następujące:
– segregacja odpadów (przeznaczanie resztek organicznych na kompost, spalanie papieru i drewna);
– rezygnacja lub ograniczenie chemicznych środków ochrony roślin oraz nawozów mineralnych;
– stosowanie preparatów rozkładających zanieczyszczenia organiczne w szambie;
– zakup towarów przemysłowych i żywnościowych w opakowaniach zwrotnych lub papierowych;
– wyposażenie pomieszczeń dla turystów w sprzęty z surowców naturalnych;
– racjonalne gospodarowanie żywnością (np. serwowanie dań na półmiskach, bez wydzielania pojedynczych porcji);
– odpowiednie wyposażenie łazienek (kabina prysznicowa zamiast wanny, baterie oszczędzające zużycie wody, przepływowe ogrzewacze wody);
– środki czystości i higieny osobistej ulegające biodegradacji, mydło dla gości dostępne w dozowniku, a nie w kostkach;
– używanie w gospodarstwie domowym energooszczędnych sprzętów i żarówek;
– „ułatwianie” turystom działań w zakresie ochrony środowiska, m.in. przez rozstawienie koszy na różne odpadki.