Emisja w powietrze cennych substancji. Olbrzymie, szacowane na miliardy złotych straty materiałowe powoduje emisja w powietrze substancji, które niejednokrotnie są cennymi surowcami. W dodatku zostają one nie tylko bezpowrotnie stracone, lecz poza tym są źródłem dewastacji środowiska. Odnosi się to zarówno do pyłów różnych metali, szczególnie kolorowych, oraz do pyłów np. cementowych itp., jak i do emitowanych w powietrze gazów, np. tlenków siarki, azotu itd. niezbędnych do wytwarzania potrzebnych w gospodarce związków pochodnych, jak wreszcie do sadzy węglowej i substancji smolistych. Zubożone zostają przez tp zasoby tych surowców na Ziemi, a niezależnie od tego przy ich specjalnym, odrębnym pozyskiwaniu i przetwarzaniu w toku procesów produkcyjnych znowu występuje zjawisko dewastacji środowiska. Wreszcie wiele strat powodują zanieczyszczenia powietrza, powodujące przyspieszanie procesów korozji i niszczenia budynków oraz innych urządzeń, zwłaszcza z metalu, i skracające okres ich użytkowej przydatności. Obserwuje się również — niewątpliwie jako skutek działania zanieczyszczeń powietrza — przyspieszenie procesu niszczenia wielu cennych zabytków budowlanych dawnych kultur we Włoszech i w Grecji.