Formy ochrony konserwatorskiej.
Cztery formy ochrony konserwatorskiej zostały uznane i wprowadzone w życie w większości krajów świata już od kilkudziesięciu lat. W praktyce okazały się one jednak zwłaszcza w ostatnich latach wobec coraz ogólniejszej dewastacji środowiska — niewystarczające, gdyż nie wyczerpują wszystkich potrzeb z zakresu tejże ochrony. Dlatego w niektórych krajach już opierając się na ustawie, a w innych — wśród nich również w Polsce do czasu nowelizacji obowiązującej obecnie ustawy na podstawie aktów prawnych niższej rangi wprowadza się jeszcze inne różnorodne formy ochrony konserwatorskiej :
1. Parki krajobrazowe. Są to obszary, nie spełniające wszystkich wymogów stawianych parkom narodowym, lecz charakteryzujące się nie przekształconymi, naturalnymi zespołami przyrodniczymi i krajobrazowymi. Celem ich ochrony jest dalsze zachowanie nieskażonego środowiska naturalnego reprezentującego walory krajobrazowe określonych regionów. Mają one służyć turystyce i wypoczynkowi.
2. Obszary chronionego krajobrazu. Nie dopuszcza się na nich do rozwoju przemysłu, mogącego wpływać ujemnie na mało dotąd zniekształcone środowisko przyrodnicze. Mają one służyć przede wszystkim jako tereny rekreacyjne.
3. Ochrona parków i ogrodów. Celem tej ochrony jest zachowanie obiektów świadczących o kulturze przyrodniczej poprzednich pokoleń, które równocześnie mogą być wykorzystane dla turystyki i rekreacji.