Formy zagospodarowania strefy ochronnej. Forma zagospodarowania strefy ochronnej oraz dobór gatunków drzew i krzewów do zalesień i zakrzewień bądź roślin do innych upraw zależą przede wszystkim od rodzaju zanieczyszczeń emitowanych przez zakład, z uwzględnieniem, w miarę możliwości, warunków glebowych. Decyzje dotyczące obowiązku oraz warunków ich tworzenia wydają organy planowania i urbanistyki w porozumieniu z inspekcją sanitarną oraz organami do spraw ochrony powietrza. Poza zakazem lokalizowania na obszarze strefy ochronnej jakichkolwiek obiektów, przeznaczonych dla stałego pobytu ludności, ustala się szerokość stref (sięgającą od 100 m do 1000 m, a niekiedy i więcej) oraz sposób ich zagospodarowania, w zależności od wielkości i rodzaju emisji wydzielanej przez zakład przemysłowy, lokalnych warunków ukształtowania terenu i klimatycznych oraz celu, któremu mają służyć. Z dotychczasowych doświadczeń i obserwacji wynika, że drzewa iglaste są bardziej wrażliwe na ujemne działanie zanieczyszczeń powietrza niż liściaste. Dlatego w zagospodarowaniu stref ochronnych stosuje się przeważnie drzewa i krzewy liściaste, pomimo ich znacznie mniejszej pyłochłonności w okresie jesienno-zimowym.