Geologia Słowacji

Góry Słowacji należą w większości do Karpat Zachodnich (tylko w niewielkim odcinku do Wschodnich), a niziny wchodzą w skład Płyty Panońskiej.

Karpaty są górami młodymi, które wypiętrzyły się w orogenezie alpejskiej, zbudowanymi głównie ze skał krystalicznych. W późniejszych okresach ulegały wtórnym przekształceniom, uzyskując miejscami płaszcze ze skał wapiennych lub fliszu. Część słowackich gór to wygasłe wulkany. Krystaliczne skały Rudaw, Wielkiej Fa-try i Tatr obfitują w rudy metali, wapienne formacje Małej Fatry, Niżnych Tatr i Małych Karpat – w formy krasowe, a wulkaniczne andezyty i riolity w Górach Szczawnickich i Kremnickich w żyły ołowiowo-cynkowo-srebrne, miedziane, złote i antymonowe. Piaskowcowo-ilaste flisze Beskidów Zachodnich czy Białych Karpat są ubogie w surowce naturalne.

Rozległe krainy krasowe, zajmujące ok. 3 tys. km2, stanowią słowacki unikat. Przez środek kraju, od Myjavy przez Żylinę po Humenne, biegnie pas wypiętrzeń budowanych przez wapienie, powstałych na styku fliszów i formacji skał krystalicznych. Ich niewątpliwym atutem są obficie występujące formy krasowe: jaskinie, doliny, kaniony itp. Przez południowo-wschodnią część kraju biegnie łukiem Słowacki Kras (z jaskiniami Aggtelek-Baradla).

Specyfiką kraju są źródła wód mineralnych i termalnych (ok. 1,3 tys.). Największe skupiska tych pierwszych znajdują się w okolicy Liptowskiego Mikulasza, drugich – na Nizinie Naddunajskiej.