Góry Izerskie są najbardziej wysuniętym na zachód pasmem górskim polskich Sudetów. Gros ich terenu znajduje się na terytorium Czech. Wschodnią granicą Gór Izerskich jest Przełęcz Szklarska (886m npm.). Od zachodniej strony granicę wyznacza Brama Żytawska, natomiast granica południowo-zachodnia jest „narysowana” przez Nysę Łużycką. Góry Izerskie są niewysokim masywem o łagodnych wierzchowinach z kopulastymi szczytami. W skład polskiej części tego pasma górskiego wchodzą: Wysoki Grzbiet, Grzbiet Kamienicki, Dolina Izery i Obniżenie Świeradowa. Góry Izerskie są czwartym co do wysokości szczytów masywem górskim wśród ponad dwudziestu w Sudetach. Najwyższym szczytem Gór Izerskich jest Wysoka Kopa (1127m npm.). Pozostałe szczyty Wysokiego Grzbietu to: Wysoki Kamień (1058 m npm.), Zwalisko (1047 m npm.), Stóg Izerski (1107 m npm.) oraz Smerek (1123 m npm.). Grzbiet Kamienicki natomiast to dwa szczyty: Kamienica (973 m npm.) i Sępia Góra (828 m npm.) leżąca nad samym Świeradowem.
Klimat tych gór jest surowy. Opady atmosferyczne sięgają tu nawet ponad 1500mm rocznie. Pokrywa śnieżna jest przez to gruba i długo zalega na stokach. Bardzo często występują mgły stokowe. Amplitudy dobowe temperatury powietrza przekraczają niejednokrotnie 25 st.C. W tych górach trudno mówić o okresie bezprzymrozkowym. Na wysokości powyżej 800m npm. średnia roczna temperatura wynosi zaledwie 4,5 st.C.