Inwentaryzacje pomników przyrody.
Zainteresowanie tego rodzaju obiektami stwarza potrzebę ich inwentaryzacji. W przeszłości początkowo prowadzona ona była w różnej formie przez poszczególne osoby lub grupy osób interesujących się tym zagadnieniem. Pierwsze powszechne inwentaryzacje pomników przyrody przeprowadzone były w krajach niemieckich: w 1847 r. w państwie saskim, w 1858 r. w hanowerskim, w 1896 r. w Prusach Wschodnich. Szczególne zasługi w rozwoju form inwentaryzacji ma H. Conwentz, działający na początku XX wieku na Pomorzu Zachodnim. Obecnie w większości krajów (również w Polsce) zajmują się tym konserwatorzy przyrody, korzystając oczywiście w znacznym stopniu z pomocy zainteresowanego społeczeństwa. Istota konserwatorstwa pomników.
Istotą konserwatorstwa pomników przyrody jest ich całkowita ochrona i zakaz wykonywania jakichkolwiek czynności, zmieniających ich stan. Dopuszczalne jest jedynie dokonywanie zabiegów konserwacyjnych, zabezpieczających je przed przedwczesnym zniszczeniem z przyczyn naturalnych (np. plombowanie spróchniałych drzew dla ochrony przed złamaniem przez wiatr).