Kościół św. Idziego.
Znajdujący się na wrocławskiej liście zabytków sakralnych kościół pod wezwaniem świętego Idziego zasługuje na szczególną uwagę. Jest to bowiem najstarszy zachowany w całości zabytek architektoniczny, jaki można zobaczyć we Wrocławiu. Datowany na lata 20. XIII wieku kościółek prezentuje styl późnoromański i być może właśnie grube mury i zwarta konstrukcja wpłynęły na to, że przetrwał tak wiele wieków. Kolejne epoki historyczne pozostawiały na nim ślady renowacji, przeprowadzanych w duchu aktualnych stylów, jednak po II wojnie światowej zmiany te usunięto, przywracając świątyni jej pierwotny charakter. Kościół ten nietrudno odnaleźć, bowiem znajduje się tuż obok wrocławskiej archikatedry, a dokładnie rzecz biorąc, po jej północnej stronie. Ciekawostką jest fakt, że pomimo sędziwego wieku kościół św. Idziego jest wciąż świątynią czynną, to znaczy w jego wnętrzu wciąż dokonuje się obrzędów religijnych.
Święty Idzi był ascetą i pustelnikiem, związanym z obszarem Francji, ale prawdopodobnie pochodzącym z Grecji, być może nawet z tamtejszego rodu królewskiego. To jeden z najdłużej czczonych świętych kościoła katolickiego, a jego kult był szczególnie popularny w czasach średniowiecza. W polskiej rzeczywistości przypadł on na czasy rodzenia się i rozwoju państwa piastowskiego, dlatego patronat świętego Idziego nad romańską świątynią nie powinien zanadto dziwić. Liturgiczne wspomnienie świętego obchodzone jest 1 września, a na jego orędownictwo liczą zwłaszcza chorzy, niegdyś wzywali go także ranni wojownicy.