Choć historia Hongkongu sięga zaledwie lat 40. XIX w., obfituje w wiele epizodów ważkich dla miasta i jego mieszkańców. W 1840 r. niewielka skalista wysepka położona przy ujściu Rzeki Perłowej, na której znajdowała się tylko mała osada rybacka, została zajęta przez Brytyjczyków. Oficjalnie stała się kolonią brytyjską dwa lata później, na mocy traktatu nankińskiego, kończącego pierwszą wojnę opiumową. Szybko powstały port oraz kolonia handlowa. Już wtedy handel był podstawą egzystencji Hongkongu, a właściciel największej firmy był nazywany „Tai-pan” i posiadał niemal nieograniczoną władzę. W 1860 r. kolonia została powiększona o tereny znajdujące się na sąsiadującym z wyspą półwyspie Koulun (chińska nazwa Jiulong, czyli „dziewięć smoków”). Pretekstem do jej rozszerzenia był tym razem pokój pekiński, kończący drugą wojnę opiumową. W 1898 r. Wielka Brytania podpisała z rządem cesarskim umowę, na mocy której brała w 99-letnią dzierżawę tzw. Nowe Terytoria. Doprowadziło to do zajęcia dalszych terenów na półwyspie Koulun oraz przyłączenia licznych wysp i wysepek.