„Czerwona wyspa” pełna skarbów przyrody. Bywa nazywany czerwoną wyspą (od koloru ziemi) albo ósmym kontynentem (ze względu na różnorodność krajobrazów i klimatów, bogactwo roślin i zwierząt). Madagaskar, czwarta pod względem powierzchni wyspa świata, leżąca w pobliżu wschodnich wybrzeży Afryki, czeka na odkrycie przez turystów.
Do dziś docierają tu tylko nieliczni goście, chociaż wiele zakątków nie ustępuje urodą słynnym w całym świecie wyspom -Mauritiusowi czy Seszelom. Wzdłuż zachodnich wybrzeży ciągną się szerokie piaszczyste plaże nad turkusowym morzem.
Bariera raf koralowych chroni przed wysokimi falami (i rekinami), a na amatorów nurkowania czekają niezwykłe widoki – ławice bajecznie kolorowych ryb, rozgwiazdy, ukwiały i morskie ślimaki z niezwykłymi muszlami. Na zachodzie wyspy panuje niemal bez przerwy słoneczna pogoda – utrapienie dla rolników zmagających się z suszą, ale zarazem atrakcja dla turystów. Za najlepsze kąpieliska tych okolic uważa się wysepki Nosy Be i rejon Mahajangi.
Inny jest krajobraz wybrzeża wschodniego. Roczne opady są tu sześć razy większe niż w naszym kraju, gdyż chmury deszczowe napływające znad oceanu natrafiają na barierę gór sięgających 2600 m. Na ogromnych obszarach rosną tam wiecznie zielone tropikalne lasy deszczowe. Kryją się w nich rośliny i zwierzęta, których nie znajdzie się nigdzie indziej na świecie. Samych palm jest tu 120 gatunków. Orchidee olśniewają kolorami, a paprocie zaskakują wielkością. Lasy deszczowe są ostoją lemurów – małpiatek, które nie występują poza Madagaskarem. Wielkie oczy lemurów prowadzących nocny tryb życia i ich osobliwy wygląd budzą wśród mieszkańców górskich wiosek zabobonny lęk. Występuje tu też wiele gatunków kameleonów. Największe osiągają siedemdziesiąt centymetrów długości. Potrafią szybko zmieniać barwę ciała – zwykle bywają to różne odcienie zieleni, ale mogą przybrać kolor pomarańczowy. Sztuka kamuflażu ułatwia im polowanie na owady. Bogactwo górskiej przyrody podziwia się w Parku Narodowym Isalo, słynącym z niezwykłych formacji skalnych.
W stolicy kraju – Antananarywie – zachowały się zabytki z epoki niepodległego królestwa Merina (pałace królewskie) oraz gmachy z epoki kolonialnej.