Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody.
Za okres formalnego uznania kierunku planistycznego, w części dotyczącej racjonalnego gospodarowania zasobami przyrody, można uznać w światowym ruchu ochrony przyrody lata 1947— 1956. W 1947 r., na pierwszej po drugiej wojnie światowej konferencji ochrony przyrody w Brunnen (Szwajcaria), wysunięte zostały postulaty nowoczesnego jej ujęcia, mającego za zadanie szeroko pojętą ochronę zasobów przyrody i jej sił wytwórczych. Te postulaty przyjęte zostały w statucie międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody, powołanej na Kongresie w Fontainebleau w 1948 r. Na Kongresie w Edynburgu w 1956 r. Unia przyjęła nazwę: Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów. Całkowite uznanie wszystkich postulatów planistycznego kierunku ruchu ochrony datuje się od 1969 roku, tzn. od czasu ujęcia tych zagadnień w zakres działania ONZ i zwrócenia szczególnej uwagi na warunki życia człowieka w środowiskach przekształconych.