Miejsce agroturystyki w wielofunkcyjnym rozwoju wsi.
Użytkowanie rekreacyjne jest jednym z podstawowych kierunków wykorzystania obszarów wiejskich. Wyróżnia się przy tym obszary o wyłącznym lub dominującym charakterze rekreacyjnym, wyposażone w niezbędną infrastrukturę – bazę noclegową, żywieniową, urządzenia i obiekty sportowo–rekreacyjne itp. Pozostałe tereny zachowują dominujące funkcje z zakresu użytkowania rolniczego, leśnego lub rybackiego, ale jednocześnie są przydatne do uprawiania różnych rodzajów turystyki. Także obszary o unikatowych walorach przyrodniczych i krajobrazowych, podlegające różnym formom ochrony prawnej, mogą być promowane jako miejsca wielu form rekreacji, zgodnych z wiodącym kierunkiem użytkowania.
Województwo warmińsko-mazurskie należy do regionów szczególnie predysponowanych do takiego wykorzystania. Magnesem dla turystów mogą być zarówno walory krajobrazowe, stosunkowo niski stopień degradacji środowiska naturalnego, atrakcyjna struktura wykorzystania ziemi (lesistość, bogactwo użytków zielonych w strukturze ziemi rolniczej, wody), jak i dobrze zachowane zabytki kulturowe. W opracowanej w lipcu 2000 r. Strategii rozwoju społeczno-gospodarczego… na lata 2000-2015 turystyka pozostaje jednym z 8 obszarów strategicznego rozwoju województwa. Za jednakowo istotne uznano dynamiczne wykorzystanie predyspozycji turystycznych regionu i zwiększanie kapitału inwestycyjnego w turystyce.
Przed agroturystyką otwierają się zatem niemałe szanse na dynamiczny rozwój. Do czynników sprzyjających należy m.in. zaliczyć:
– korzystną strukturę użytkowania ziemi – powyżej 80% użytków rolnych jest we władaniu prywatnym;
– obszar przeciętnego gospodarstwa indywidualnego – ponad 2-krotnie wyższy od średniej krajowej;
– nieźle rozwiniętą infrastrukturę techniczną gospodarstw – 80% z nich jest zaopatrzonych w bieżącą wodę, powyżej 65% w łazienkę;
– wysoki udział obszarów o rozproszonym, atrakcyjnym z punktu widzenia agroturystyki, typie zabudowy.
Dynamiczny rozwój turystyki w regionie jest obecnie uzależniony przede wszystkim od wysokości zainwestowanego kapitału w rozbudowę bazy. Władze lokalne nie są zazwyczaj w stanie finansować dużych przedsięwzięć bez inwestora zewnętrznego. W agroturystyce kapitał startowy jest stosunkowo niewielki i pochodzi bezpośrednio z gospodarstwa. Większość rolników rozpoczyna działalność, opieraj ac się na już posiadanych zasobach mieszkaniowych. Ewentualne środki zewnętrzne na adaptację pochodzą z kredytu, który w przyszłości obciąży kwaterodawcę. Zatem rozwój tych usług nie jest ściśle uzależniony od inwestora zewnętrznego. Osobiste zaangażowanie rolników nie zwalnia jednak zupełnie władz samorządowych z obowiązku wspierania tych inicjatyw. Niezbędne jest finansowanie przedsięwzięć, przede wszystkim z zakresu poprawy infrastruktury technicznej, jak modernizacja dróg, telefonizacja, inwestycje służące ochronie środowiska itp. Pomoc bezpośrednia ogranicza się zazwyczaj do poszukiwania możliwości preferencyjnego kredytowania oraz przygotowania fachowej oferty szkoleniowej. Profesjonalnie przygotowana oferta usług agroturystycznych w regionie może być ponadto motorem rozwoju innych rodzajów działalności, które w efekcie przyczynią się do poprawy warunków życia wielu mieszkańców wsi.