Motywy skłaniające do ochrony przyrody w przeszłości .
Motywy skłaniające do ochrony przyrody w przeszłości w większości pozostają nadal aktualne i w ochronie współczesnej. W toku rozwoju natomiast ukształtowały się jej zasadnicze kierunki działania. Historycznie najwcześniejszy jest kierunek konserwatorski, w formie zorganizowanej rozwijający się od około połowy XIX wieku w dwóch zasadniczych działach: zabytkoznawstwa przyrodniczego, tj. ochrony pojedynczych osobliwych bądź pamiątkowych tworów przyrody, oraz ochrony biocenotycznej, tj: ochrony na określonych obszarach całych zbiorowisk, jako cennej pozostałości biocenoz, lub też jako biocenoz niezbędnych dla ich określonego, szczególnie chronionego elementu. U podstaw tego kierunku, zwłaszcza w odniesieniu do części zabytkoznawstwa przyrodniczego, pozostają nadal aktualne skłaniające do ochrony tworów przyrody motywy historyczne, pamiątkarskie oraz również pewne trwałe ślady w dziedzinie etyki, estetyki i umiłowania przyrody, pozostałe ze stosunku do przyrody z okresu romantyzmu.