Czynniki i elementy środowiska, pozostając ze sobą w ciągłej i ścisłej Współzależności, podlegają równocześnie wzajemnym wpływom. Ich efektem są zmiany jakościowe oraz proporcji ilościowych poszczególnych komponentów — przekształcanie środowiska, jego ewolucja. Zmiany te mogą mieć niekiedy charakter gwałtowny, np. w przypadku wybuchu wulkanu, trzęsienia ziemi,-, powodzi, pożaru, huraganu itp. W normalnym zaś toku ewolucji zmiany następują powoli, systematycznie, jako efekt sumujących się niewielkich zmian, narastających oczywiście ze zmiennym nasileniem. Mogą one wywierać zarówno dodatni wpływ, wzbogacając środowisko i warunki środowiskowe, jak i ujemny, powodując degradację siedlisk i pogarszanie się warunków środowiska. Na przykład na glebach początkowego stadium rozwojowego początkowo mogą rosnąć tylko nieliczne gatunki roślin o małych’ wymaganiach pokarmowych. Ich rozkładające się części wytwarzają jednak warstwę próchniczną, która w miarę jej narastania daje możność rozwoju mikroflory i mikrofauny glebowej, występowania coraz większej ilości różnorodnych gatunków roślin i bytowania coraz bogatszej fauny. Zdarzają się też sytuacje odwrotne. Na żyznym pastwisku, silnie penetrowanym przez kopytne zwierzęta roślinożerne, na skutek zdeptywania gleby i roślin oraz silniejszego ogryzania niektórych roślin (jako efektu wybiórczości żerowej zwierząt) może dojść do zaniku wielu gatunków roślin. Rozrastają się wtedy gatunki nie zgryzane i odporne na wydeptywanie, powierzchnia ubożeje pod względem aforystycznym.