Niewolnicza historia Złotego Wybrzeża. Pierwotnie na terenie Ghany istniały państwa ludu Akan, które prowadziły ożywiony handel złotem z obszarami północnej Afryki. Dla Europejczyków „Złote Wybrzeże” odkryli Portugalczycy w 1471 r. Już od 1482 r. zaczęły powstawać pierwsze faktorie i strzegące ich bezpieczeństwa forty. Handlowano złotem, diamentami i kością słoniową, a później także niewolnikami. Wpływy białych ograniczyły się właściwie tylko do terenów w pobliżu wybrzeża. W głębi kraju rozwijały się silne ośrodki lokalnej władzy. Pod koniec XVIII w. dominujące stało się państwo Aszantów, którego stolicą było Kumasi. Wkrótce musiało ono jednak uznać zwierzchnictwo korony brytyjskiej. Wygrana przez Wielką Brytanię wojna (1874-%) sprawiła, że Ghana stała się jej oficjalnym protektoratem, włączonym w 1901 r. do brytyjskiej kolonii Złote Wybrzeże. Brytyjczycy postawili nie tylko na handel złotem i diamentami, ale rozwinęli także plantacyjną uprawę kakaowców, kukurydzy i sorgo.