Parki narodowe – Tatrzański, Wielkopolski, Woliński.
Tatrzański. Obejmuje najwyższe w Polsce, w części granitowe, gniazdo górskie — obszar o charakterze alpejskim. Budowa geologiczna, działalność lodowców i erozji wytworzyły niezwykłe bogactwo form morfologicznych i krajobrazowych. W górnych partiach zachowały się lasy i roślinność w stanie zbliżonym do naturalnego. Wielkopolski. Reprezentuje prawie wszystkie typy krajobrazu polodowcowego na Niżu Polskim: wzgórza moreny czołowej, wysoczyznę morenową, drumliny i ozy (piaszczyste kopce i wały osadzone w szczelinach lodowca), wydmy i przedmorenie oraz formy erozyjne rynny polodowcowe, niecki, przełomową dolinę rzeki Warty i zbocza pradoliny. Następstwem silnego urzeźbienia oraz różnorodności siedlisk są liczne zbiorniki wodne i bogactwo flory i fauny. Woliński. Obejmuje większość elementów krajobrazu nadmorskiego głównie morenowe nadmorskie wzgórza i urwiskowe brzegi klifowe. Zachowało się w nim wiele fragmentów naturalnych zbiorowisk roślinnych oraz rzadkich elementów flory-stycznych i faunistycznych.