Przepisy wodno – prawne a pobór wody.
Potrzeby w zakresie budowy sztucznych zbiorników wodnych są w Polsce bardzo duże. Łączna pojemność wszystkich zbiorników istniejących na terenie kraju wynosi około 2 km3. Porównanie tej liczby tylko z dwoma innymi: rocznym spływem wód wynoszącym około 58 km3 oraz falą powodziową na Wiśle, która niegdyś wyniosła 4 km3, daje obraz tych potrzeb.
Racjonalne gospodarowanie zasobami wodnymi nie może oczywiście ograniczać się tylko do zagadnienia budowy zbiorników sztucznych. Woda przeważnie pobierana jest jeszcze ze zbiorników naturalnych oraz ujęć wód podziemnych, głębinowych. Potrzeby w tym zakresie są więc bilansowane z istniej możliwościami, a użytkownicy wód muszą uzyskiwać specjalne pozwolenie (tzw. wodno-prawne) na pobór wody. Określa Się W nim ilość wody, jaką wolno pobierać oraz formę poboru (np. jednorazowo dla „obiegu zamkniętego”, okresowo, np. dla potrzeb nawadniania lub kampanii produkcyjnej, w przeliczeniu na godzinę itd.). Uzgodnienia takie z zasady łączone są merytorycznie z oczekiwanymi następstwami poboru wody, tzn. z zagadnieniami gospodarki ściekowej.