Rabunkowa eksploatacja miejscowych bogactw.
Rabunkowa eksploatacja miejscowych bogactw, np. drewna i kopalin, rzezie zwierząt, np. bizonów dla skór lub strusi dla piór, wprowadzenie monokultur i upraw, np. bawełny, kawy, kakao, kauczuku, zbóż itd. w miejsce dawnych zespołów roślinnych, bądź wreszcie zmiana form użytkowania ziemi, np. w formy pasterskiej hodowli bydła i owiec, doprowadziły do całkowitego przekształcenia rodzimych środowisk przyrodniczych olbrzymich połaci Ameryk, Afryki i Australii oraz wytępienia bądź daleko posuniętego wyniszczenia wielu gatunków zwierząt. Obecny stan współczesnego środowiska człowieka został spowodowany gwałtownym wzrostem liczby ludności świata oraz żywiołową industrializacja, datującymi się przede wszystkim od drugiej połowy XIX i początku XX wieku.