Rozcieńczanie i rozpraszanie zanieczyszczeń powietrza. Dostrzegane lokalne nawet drastyczne zmiany jakości powietrza oraz ich skutki starano się zmniejszać w drodze rozcieńczania i rozpraszania jego zanieczyszczeń, w przeświadczeniu że „chłonność” otaczającego Ziemię powietrza jest nieograniczona. W kierunku rozpraszania działała również sama przyrósł w toku ruchów powietrza i w procesach samooczyszczania. Jeżeli jednak za zanieczyszczenia powietrza uzna się wszelkie odchylenia od składu powietrza czystego oraz te wszystkie jego składniki, których w czystym powietrzu w ogóle nie ma, to zmiany jego składu dochodzą w wielu rejonach do granic tolerancji, a lokalnie wykraczają poza te granice. Ta istniejąca sytuacja zmusza więc do określenia przy jakich ilościach zanieczyszczeń powietrza można uznawać je jeszcze za praktycznie czyste oraz do traktowania go jako wymagający ochrony zasób przyrody.