Kiedy na Saharze pojawiły się sztucznie wytyczone granice państw i nowe drogi, handel karawanowy zaczął się załamywać, spadło też pogłowie wielbłądów. Zostały zerwane tradycyjne więzy gospodarcze, co doprowadziło do upadku wielu oaz. Coraz mniej opłacalna staje się uprawa roślin, ponieważ importowane często są tańsze. Pola uprawne kurczą się, urządzenia nawadniające niszczeją. Ludzie migrują do ośrodków przemysłowych i miast. Sahara zasypuje kolejne oazy. Systematycznie przesuwa się na południe (w latach 1960-70 z prędkością 9 km rocznie), zamieniając sawannę w pustynię. Zmusza to jej mieszkańców do migracji. Procesy pustynnienia doprowadzają do klęsk głodowych, utrudniają rozwój gospodarki.