Sandomierz — miasto nad Wisłą powstało w czasach tworzenia się państwa polskiego; w XII w. był to gród obronny i osada handlowa. Zniszczony najazdami tatarskimi otrzymuje po raz drugi lokację w 1286 r. Palony przez Litwinów i odbudowywany na nowo, staje się ożywionym ośrodkiem handlowym (XVI w.). Następnie miasto zniszczone przez Szwedów (XVII w.) podupada. Po I rozbiorze zagarnia sandomierską ziemię Austria. W latach 1809 — 1814 należy do Księstwa Warszawskiego, a po Kongresie Wiedeńskim — do Królestwa Polskiego. Od 1819 r. siedziba biskupstwa.
Trzynastowieczny ratusz, kilkakrotnie niszczony i przebudowywany, w rynku zabytkowe kamienice oraz głębokie lochy, które w okresie świetności handlowej miasta służyły jako magazyny — stanowią ciekawe obiekty zabytkowe. Do nich zalicza się również Dom J. Długosza (XV w.), katedrę gotycką z XIV w., Bramę Opatowską, Zamek Królewski, kościół św. Jakuba (z XIII w., kilkakrotnie przebudowywany), pierwszy ceglany kościół w Polsce (zabytek grupy „0″).
Sandomierz — położony na wzgórzach krawędzi Wyżyny Sandomierskiej, opadającej stromo ku Wiśle — stanowi piękny zespół architektoniczno-krajobrazowy. Miasto licznie odwiedzane przez turystów i malarzy jest jednym z bardziej atrakcyjnych ośrodków turystyczno-krajoznawczych Ziemi Kieleckiej.
Obecnie dominuje tu przemysł spożywczo-rolny, ponadto istnieje najbardziej nowoczesna w Europie huta szkła, największa w kraju fabryka pasz treściwych, fabryka porcelany elektrotechnicznej.