Tatry

Tatry.

Powierzchnia Tatr zajmuje 785 kilometrów kwadratowych, z czego Tatry Polskie mają obszar równy 174 km2. Najwyższy szczyt w Tatrach to Gerlach, leżący na terytorium Słowacji – jego wysokość to 2654 metrów n.p.m.

W polskiej części Tatr najwyższym szczytem są Rysy, wznoszące się na wysokość 2499 metrów n.p.m. Tatry ciągną się na długość 51 kilometrów, licząc pasmo górskie w linii prostej, od Przełęczy Huciańskiej do Przełęczy Ździarskiej. Średnia szerokość Tatr mierzona w linii z południa na północ wynosi 15 kilometrów. Najszerszym miejscem jest odległość między Capowskim Lasem w pobliżu Brzezin a Szczyrbskim Jeziorem, równa 18,5 kilometrów. Pod względem krajobrazowym i geologicznym, całe Tatry dzielone są na trzy części: Tatry Wysokie, Tatry Zachodnie i Tatry Bielskie. Na terenie Polski leży zachodnia część Tatr Wysokich oraz północno-wschodnia część Tatr Zachodnich. Tatry Bielskie w całości znajdują się na terenie Słowacji.

Tatry Zachodnie składają się z wapieni, dolomitów i łupków krystalicznych. W Tatrach Zachodnich znajduje się bardzo duża liczba jaskiń, z których największe to Zimna i Czarna. W Tatrach Zachodnich mieści się też najdłuższa dolina należąca to Tatr Polskich – jest to Dolina Chochołowska. Najwyższym szczytem Tatr Zachodnich jest Bystra, o wysokości 2250 metrów.

Tatry Wysokie zbudowane są praktycznie w całości z granitów. To właśnie w tej części Tatr znajdują się najwyższe szczyty oraz największe i najgłębsze jeziora. Największym akwenem jest Morskie Oko o powierzchni prawie 35 hektarów, z kolei najdłuższym i najgłębszym jeziorem jest Wielki Staw, leżący w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Wielki Staw ma głębokość prawie 80 metrów oraz długość równą 998 m.

Tatry to obszar wysokogórski, charakteryzujący się piętrowym układem klimatycznym, od umiarkowanego chłodnego do zimnego. Pokrywa śnieżna leży w Tatrach przez około 140 dni, a w górnych partiach czas zalegania śniegu może wynosić nawet 240 dni. Cechą charakterystyczną Tatr są silne, lokalne wiatry, z których najbardziej wyróżnia się wiatr halny. Dzięki niemu w okresie wiosennym śniegi pokrywające góry szybciej topnieją.