Początki pierwszych miast tunezyjskich – Utyki, Kartaginy, Susy, Bizerty – sięgają okresu ekspansji Fenicjan, którzy od XII wieku p.n.e. na wybrzeżach Afryki zakładali faktorie handlowe. W okresie rzymskim kraj stanowił zaplecze rolnicze Imperium Romanum, następowała również jego urbanizacja. Po podboju w 2. połowie VII w. Afryki Północnej przez Arabów, w 670 r. na miejscu bizantyjskiej fortecy Kamoninia powstało Kairuan – pierwsze afrykańskie miasto islamskie. W 1574 r. nastąpiło zdobycie Tunisu przez Turków i utworzenie prowincji tureckiej. Wiek XIX przyniósł próby europeizacji wielu dziedzin życia Tunezji. W wyniku podziału europejskich wpływów w Afryce, który nastąpił podczas kongresu berlińskiego, kraj znalazł się pod protektoratem francuskim (1881 r. – układ w Bardo). W czasie II wojny światowej Tunezja była areną działań wojennych. W 1956 r. nastąpiło ogłoszenie niepodległości kraju, a w 1957 r. proklamowano republikę.