Po II wojnie światowej nastąpił wielki postęp w zakresie cywilnej komunikacji lotniczej. Z roku na rok poprawiają się warunki techniczne lotów — wzrasta szybkość, bezpieczeństwo, zdolność przewozowa, regularność i komfort podróży oraz ulegają obniżce koszty eksploatacji. Umożliwiło to włączenie w szerokim zakresie do obsługi ruchu turystycznego, szczególnie zagranicznego, transportu lotniczego.
Decydujące znaczenie dla rozwoju tego transportu ma postęp w zakresie unowocześnienia sprzętu lotniczego, a szczególnie zwiększenia prędkości samolotów i ich zasięgu. Na przykład prędkość samolotów komunikacyjnych wzrosła z ok. 150 km/godz. w latach dwudziestych do ok. 1000 km/godz. w latach sześćdziesiątych.
Obecnie samoloty odrzutowe osiągają prędkość 2600-3600 km/godz., zasięg natomiast z ok. 3000 km zwiększył się do 10 tys. km. A przecież element szybkości, a tym samym oszczędności czasu, odgrywa dominującą rolę we współczesnym życiu, obejmując również dziedzinę turystyki. Z tego też powodu coraz większa liczba uczestników ruchu turystycznego korzysta z transportu lotniczego, mimo stosunkowo wysokich cen biletów lotniczych.
Z kolei przewoźnicy powietrzni — linie lotnicze — starają się pozyskać jak największą liczbę pasażerów, m. in. przez stosowanie zniżek i ulg w opłatach, zwiększanie komfortu i bezpieczeństwa lotów. Coraz bardziej zacieśnia się współpraca poszczególnych linii lotniczych z biurami podróży i zakładami hotelarskimi.
Dla celów transportu turystycznego są wykorzystywane zarówno samoloty regularnej komunikacji, jak też specjalnie wynajęte (czarterowe) na określony termin i trasę.