Warunki uznania i oznaczenie pomników przyrody. Stan liczbowy pomników przyrody w Polsce na dzień 31 grudnia 1975 r. przedstawia się następująco: 5726 pojedynczych drzew, 1450 grup drzew, 142 aleje, 555 głazów narzutowych, 199 skałek i 58 innych. Liczba zarejestrowanych pomników oczywiście ciągle się zmienia, zarówno wskutek uznawania za nie nowych obiektów, jak i wobec konieczności skreślenia niektórych z ewidencji z powodu np. zniszczenia pomnika (wywrócenia drzewa przez wiatr itp.). Warunkiem uznania drzewa za pomnik przyrody jest osiągnięcie przez nie następującej pierśnicy: dzika jabłoń, czeremcha 30 cm, jarzębina 50 cm,grab 60 cm, brzoza (brodawkowata i omszona), klon, jawor, wiąz, osika 70 cm, jesion 80 cm, sosna, świerk, jodła, modrzew, lipa, wierzba (biała i krucha) 100 cm, dąb, topola (czarna i białodrzew) 120 cm. W przypadku oryginalności form lub rzadkości występowania określonego gatunku drzew w danym regionie wymagane wymiary ulegają obniżeniu. Obiekty uznane za pomniki przyrody oznakowane są urzędową tabliczką z godłem państwowym, odpowiednim numerem rejestru oraz napisem „Pomnik przyrody”. O uznaniu za pomnik przyrody decyduje wojewoda na wniosek konserwatora przyrody.