Wzniesienia Zielonogórskie należą do śląsko-wielkopolskiego regionu klimatycznego, którego cechy kształtują się pod wpływem mas powietrza napływających przeważnie z zachodu. Wilgotne i ciepłe wiatry znad Atlantyku powodują, że klimat jest stosunkowo łagodny. Charakteryzuje się małymi rocznymi amplitudami temperatur powietrza, wczesną wiosną, długim latem (średnio 90-100 dni), łagodną i krótką zimą (50-60 dni). Średnie roczne temperatury powietrza wynoszą około 8*C. Najcieplejszym miesiącem jest lipiec (średnio 18°C), a najchłodniejszym styczeń (-10 do -2°C). W ciągu roku spada tu 550-600 mm opadów, najwięcej (60-65%) w okresie wiosenno-letnim.
Bory Zielonogórskie
Na bielicowych i brunatnych glebach, których jest najwięcej, rosną lasy, głównie bory sosnowe z domieszką dębów, brzóz i buków. Spotkać można również dąbrowy. W podszycie często występują bzy, leszczyny, kruszyny, maliny i jeżyny, a w runie leśnym – zawilce, przebiśniegi, pierwiosnki, wrzosy, borówki czernice, paprocie i dużo grzybów. Wśród łąk są wysepki lasu olchowo-brzozowego, zarośla kruszyny, bzu czarnego, jarzębiny i kaliny. Na podmokłych terenach występują torfowiska z rosiczką, wełnianką, torfiakami, bagnem i żurawiną błotną. Mieszkańcami Borów Zielonogórskich są dziki, jelenie, samy, daniele i lisy. Bardzo rzadko pojawiają się wilki. Na podmokłych obszarach, przy stawach i torfowiskach żyją gęgawy i żurawie. Na łąkach można spotkać czarne bociany. W zbiornikach wodnych i w rzekach pływają szczupaki, brzany, ukleje i karpie.
Kraina latorośli
Zielona Góra i okolice rozpościerają się pośród lasów na pagórkach Wału Zielonogórskiego. Uprawie winnej latorośli sprzyjało ukształtowanie terenu i ciepły klimat z łagodnymi i krótkimi zimami, bez katastrofalnych mrozów i długotrwałych susz. Tradycje winiarskie sięgają tu kilkuset lat. Winogrodnicy (wyspecjalizowani ogrodnicy), których pod koniec XVIII w. było w Zielonej Górze 48, zajmowali się pielęgnacją winnic. W tym okresie wokół miasta na powierzchni około 700 ha uprawiano ich ponad 2200. W XIX w., wraz z rozwojem przemysłu, budową linii kolejowych (możliwość importu lepszych gatunkowo win), produkcja wina zaczęła upadać. Na zahamowanie rozwoju uprawy winogron wpłynęła również akcja zielonogórskich piwowarów, którzy wymogli na władzach miejskich wydanie w 1728 r. zakazu zakładania nowych winnic. Oprócz wina zaczęto produkować piwo, wódkę, koniaki i likiery. Zmiany klimatu doprowadziły do okresowych klęsk urodzaju i pogarszania się jakości surowca – produkcja wina spadła do minimum.