Ziemia Lubuska charakteryzuje się centralnym położeniem w Europie, leży bowiem w środku Niżu Europejskiego i na przewężeniu europejskim na osi Szczecin — Triest. Wszystkie szlaki komunikacyjne z zachodu na wschód, jak również jeden z głównych szlaków z północy na południe w kierunku na Bramę Morawską, przebiegają przez ten region.
Część północna, między Wartą a Odrą, wchodzi w skład Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego, południową zaś część — od Odry po Szprotawę — zajmuje Nizina Południowo-Wielkopolska. Bogata rzeźba Ziemi Lubuskiej jest wynikiem pracy lodowca. Ciągi wzgórz morenowych, pofałdowanych wysoczyzn, pociętych jarami i kotlinami, wzbogacają ciągnące się kilometrami płaskie pradoliny rzek.
Wzgórza morenowe tworzą trzy ciągi: południowy, środkowy i północny. W widłach Warty i Noteci oraz na lewym brzegu Warty, na zachód od Skwierzyny, znajduje się największy w Polsce obszar wydm śródlądowych. Rzeki tworzą skomplikowaną sieć (połączoną kanałami), w której Nysa Łużycka, Odra z Bobrem i Obrzycą oraz Obra z Wartą stanowią główne jej ogniwa. Ciągi jezior rynnowych (największe Jezioro Sławskie — 874 ha) uzupełniają ten system wód tworzących dogodne warunki do uprawiania turystyki wodnej.